Contingéncia

Quin ei eth pes d’un pensament en ua jornada de “reflexion”? Auem tot un dia destinat ara pensada, que, en aguest cas, se limite a un pes especificament politic e electorau. Per quauquarren se comence, e alavetz dilhèu serie convenienta mès d’ua jornada reflexiva entà que cadun, damb es sòns hantaumas e desirs, procurèsse uns moments, un dia, quina eternitat ena societat tecnificada d’ara!, a cèrtes dòsis d’“excentricitat”, perque èm es unics èsters capables de “descentrar-se”, de gésser d’un madeish e pensar-se, saber-s’i, ací e ara, atau coma eth món que l’entore. Èm, en aguest sens, excentrics.  Profitem donc era escadença e veiram (mos veiram) com eth terrèn que caushigam ei inestable, tot se botge e arren semble assegurar-se dejós des pès. Auem estat com deishadi e abandonadi ara nòsta sòrt. Mès aciu èm, en tot compartir aguest tròç de tèrra damb d’auti que son com nosati: èsters finits damb desirs infinits, com diderien es filosòfs, es mès excentrics de toti. Dauant era inseguretat agaçanta, tendim a crear-mos espacis de suenh e reconeishement, coma era politica, er art, era religion. Profitem era escadença entà hèr a compréner ara politica (per exemple, e ja qu’era jornada d’aué ei de reflexion electorau) qu’era ei tanben finita, plan vulnerabla e fragila (ara sustot) e qu’era sua sòrt depenerà sustot dera volentat de refortir es institucions que li dan sentit, non pas de redusir-les ara minima expression, perque, se non, ja vedem qué li passe dauant es atacs des depredadors mercantilistes, dilhèu es mens excentrics. Eri non pèrden eth temps en jornades reflexives. Eth pes deth pensament d’aué, e de tostemp, ei eth pròpri dera contingéncia e era adversitat, damb es quaus i cau compdar se non volem quèir en enganh irreflexiu, dilhèu definitiu quan ja ei tard.

(Diari Segre, 19 de noveme de 2011)