Aran per sa lengua

Felicitam a Lengua Viua per èxit dera corsa de dimenge en favor dera lengua. Domatge qu'enguan non i è pogut anar. Sajaram de deféner er occitan parlat en Aran dera melhor manèra que sabi: parlant-le, usant-le.

Aguest ei eth sens dera corsa: visualizar e canalizar era reinvindicacion des qui pensam qu'er aranés ei util, igual de valid e omologable a quinsevolh lengua majoritària, e que per minorizada a de besonh dera proteccion e impols surtot des institucions pròpries. Se non ac hèn aguestes, qui ac harà?

Per aquerò ei basic qu'eth Conselh accèpte d'un còp qu'es comunicacions qu'establisque damb es ciutadans d'Aran siguen preferentment en occitan parlat en Aran.

Mès er èxit definitiu der aranés depen surtot de nosati, es parlants, que l'auem de revitalizar, sentér-le tant comunicatiu e literari coma quinsevolh des lengües que compartim e parlam en Aran. Non deishem qu'er aranés s'acornère coma era lengua des pairs-sénhers, deth bestiar e eth camp.

Tanben a d'èster lengua de sciéncia, cultura e arts. Era revirada des clàssics literaris ei ua hita que mercarà eth pas tara normalizacion definitiua. Eth següent aurie d'èster era publicacion d'un assaig escrit ena lengua qu'aué celebram, perqué encara existim es qu'arrazoam, escarnim e aimam en aranés.

Dit açò, non sabi s'erigir un monument de pèira ei eth melhor omenatge ara lengua. Es monuments son tàs mòrts. E er aranés non ei ua entitat pròpria, que camine soleta, encara mens mòrta, sonque (!) ei un esturment e un depòsit de sens de quauqui ciutadans que non se saben reconéisher sense er usatge d'aguest. Non i a drets dera lengua, i a drets des parlants-ciutadans. Simplament. A parlar-la sigue dit...